Համայնքն` առանց աղբի

Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղի շուրջբոլորն աղբ է թափված: Թեև մենք դպրոցում կազմակերպում ենք շաբաթօրյակներ, որոնց ժամանակ հավաքում ենք մեր կրթօջախի շրջակայքի աղբը, բայց մաքրելուց մի շաբաթ անց տարածքը նորից պատվում է աղբով:

Ճիշտ է, գյուղապետարանի կողմից կատարվում են աղբի տեղափոխման աշխատանքներ, բայց դրանք կանոնավոր բնույթ չեն կրում:

Գոնե կենտրոնական ճանապարհների շրջակայքը մաքուր լիներ, մինչդեռ...

Բա գյուղամիջյան փողոցների «զա՞րդը»... Մեր գյուղացիները, կարծում եմ, կռահեցին ինչի մասին է խոսքը և ինձ հետ համամիտ կլինեն, որ պետք է արգելվի գոմաղբի կուտակումը ճանապարհների վրա:

Մենք ինչքան էլ փորձենք շրջակայքը մաքուր պահել, չի ստացվի, քանի դեռ գյուղում աղբամաններ չկան: Շատ կցանկանայի, որ գոնե մի քանի աղբամաններ տեղադրվեին գյուղում: Այդպես կկարողանայինք ինչ-որ չափով մաքուր պահել մեր գյուղը, որը մեր բոլորիս սիրո ու հոգածության կարիքն ունի: Ի՞նչ վատ կլինի, որ մեր շրջակայքը մաքուր լինի, մենք էլ մեզ լավ զգանք...

Ամեն մի ընտանիք, եթե մաքուր պահի իր տան շրջակայքը, գյուղի ընդհանուր տեսքն էլ լիովին կփոխվի:

Լիճքի շատուշատ բնակիչների կարծիքով, այս հարցը հրատապ լուծում պետք է ստանա: Եթե մաքուր լինի գյուղի շրջակայքը, այնտեղ ապրելն էլ ավելի հաճելի կլինի, իսկ դրա համար պարզապես մի քիչ սրտացավություն է պետք, գիտակցում, որ մեր տունը չորս պատերի մեջ չի սահմանափակվում, այն ավելի մեծ է, ներառում է և հարազատ շենը, և ողջ հայրենիքը...