Գեղարքունքի մարզի Մեծ Մասրիկ գյուղում պահպանվում է 120 տարեկան հացատուն, հացատունը մինչ օրս անփոփոխ է մնացել։ Հացատանն իր բնակությունն է հաստատել գյուղի առաջին հայ հիմնադիրներից՝ Մալոյ Բայլարը, ում նախնիները Վարդենիս են եկել Արևմտյան Հայաստանի Վանի նահանգի Ծաղկոտն գավառի Դիադին քաղաքից։ Իսկա արդեն 1906 թ–ին ,Մալոյ Բայլարը իր ընտանիքի անդամների հետ միասին գալիս և բնակություն է հաստատում Մեծ Մասրիկ գյուղում։ Բայլարին են միանում նաև մի քանի ընտանիք Վարդենիսից։
Հացատունը տարածաշրջանում հայտնի է իր եզակիությամբ, ինչը հաստատվել է ՀՀ մշակույթի նախարարի տեղակալ Ներսես Տեր-Վարդանյանի և «Հովհաննես Շարամբեյանի ժողովրդական ստեղծագործության կենտրոն» ՊՈԱԿ կողմից ստացված պաշտոնական եզրակացության համաձայն․
«Հացատունը ներկայացնում է 19-րդ դարի վերջի ավանդական հայկական հացատան տիպը։ Կառույցում հատկանշականն այն է, որ ընդունված հազարաշեն տանիքը համալրված է նաև ուղղահայաց շարվածքով, որը եզակի է գեղագիտական և ավելի հուսալի ֆունկցիոնալ ճարտարապետության առումով», – նշված է եզրակացության մեջ։
Մեծ Մասրիկի բնակչուհի, հացատան սեփականատեր Իրինա Գասպարյանը արդեն դիմել է Մշակույթի նախարար Արմեն Ամիրյանին՝ հացատունը ճանանչել, որպես նորահայտ հուշարձան, հետագայում անխաթար պահպանվելու համար։
Մինչ օրս հացատանը պահպանվում են 1869թ–ի կարաս, ճախարակներ, սնդուկ, ամբար և շատ ու շատ հին հայկական կենցաղը ներկայացնող իրեր։
Հացատունը դարձել է գյուղի դիտարժան վայրերից մեկը, ուր մարդիկ գալիս տեսնելու մեր ազգային հին կենցաղի և ավանդույթների հետքերը։
Հեղինակ՝ Իրինա Գասպարյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий